Skuteczna terapia - stwardnienie rozsiane a stosowanie pól magnetycznych BEMER 3000

Horst Michaelis, AFB

Przy stwardnieniu rozsianym (encephalomyelitis disseminata) chodzi o jedno z najczęstszych schorzeń nerwowych, które dotknąć może wszystkie części centralnego systemu nerwowego rdzenia kręgowego. Charakterystyczne są tu uszkodzenia tkanek w osłonkach mielinowych pewnych włókien nerwowych. Opisane okrągłe wyżłobienia, tzw. ogniska demielinizacji w ściankach osłonek mielinowych prowadzą do ograniczenia zdolności przewodzenia nerwów. To powoduje - zależnie od lokalizacji - różne niedobory neurologiczne.

Szczyt zachorowalności leży tu pomiędzy 20 a 40 rokiem zycia, przy czym kobiety częściej są tym dotknięte niż mężczyźni. Godne uwagi jest to, ze schorzenie to występuje znacznie częściej w zimnych i umiarkowanych strefach klimatycznych niż w innych regionach ciepłych.

Ok. 80% pacjentów wykazuje typowy przebieg choroby w napadach, które mogą się nasilać od kilku dni do kilku tygodni, by potem znowu łagodnieć. Po jednym napadzie pozostają u chorych często mniej lub bardziej uwydatnione zaburzenia. Ok. 20% cierpi na wolny od napad6w, ale jednak postępujący, przebieg choroby (przebieg chronicznie postępujący). W obu przypadkach rozwój choroby może trwać dziesiątki lat.

Symptomatologia jest tu niecharakterystyczna i może być bardzo różnorodna. Pierwszymi symptomami są bardzo często zaburzenia wzroku, jak widzenie podwójne i widzenie zamglone. W postępie choroby można spotkać paraliże oraz paraliże częściowe rąk, nóg, zaburzenia w opróżnianiu pęcherza i jelita. Niepewności mogą ulec ruchy ukierunkowane i cecha chodu, zmienia się mowa, która przez powolną względnie wybuchową wymowę i błędną artykulację sylab robi wrażenie poćwiartowanej.

Właściwa przyczyna tych proces6w zapalnych wciąż jeszcze jest nieznana. Zdaje się tu występować dyspozycja genetyczna. Dzisiaj przypuszcza się że chodzi tu o neurotropowe schorzenie samoodporności, które może być wywołane pewnymi infekcjami wirusowymi i obciążeniami toksycznymi. Często u chorych na stwardnienie rozsiane stwierdza się podwyższoną koncentrację rtęci lub inne toksyczne obciążenia.

Nietypowe symptomy są przyczyną, że tę diagnozę stawia się przeważnie dopiero po kilku latach. Przy czym podpadające są powtarzające się napady i lekarz będzie próbował rekonstruować przebieg choroby.

Z klinicznych metod badawczych lekarz ma do dyspozycji tomografię rezonansu magnetycznego, punkcję płynu mózgowo-rdzeniowego oraz pomiary szybkości przewodzenia impulsów nerwowych.

Terapia przyczynowa jak dotąd nie jest znana, w ostrych napadach choroby aplikuje się leki przeciwzapalne (kortykoidy) i bezwzględne leżenie w łóżku.

Do przedsięwzięć podstawowych należy stabilizacja samopoczucia ogólnego i systemu immunologicznego. By przeciwdziałać ponownym napadom, należy unikać silnego wysiłku fizycznego, jak i wszelkich czynnik6w obciążających system immunologiczny.

W krajach azjatyckich jako metodę terapii, przede wszystkim dla wyrównania szkód w zakresie aparatu ruchowego, z powodzeniem stosuje się akupunkturę.

W Europie bada się zastosowanie terapeutyczne stymulatora immunologicznego interferon.

Następujące efekty pól elektromagnetycznych mają istotne znaczenie przy leczeniu stwardnienia rozsianego:

• Poprawa ukrwienia
• Podniesienie koncentracji tlenu we krwi
• Poprawa właściwości prądu krwi
• Ogólna regulacja przemiany materii komórek
• Poprawa funkcji, zróznicowania I regeneracji komórek

• Poprawione ukrwienie mięśni i tkanki pomaga rozluźnić naprężenia, zmniejszyć procesy zapalne, a to są ważne efekty przy skurczach i paraliżach
• Regulacja i stabilizacja systemu immunologicznego przez aktywację substancji transmiterowych i hormonów, enzymów przeciwzapalnych i wzrost produkcji antyciał i aktywności makrofagów
• Regulacja produkcji melatoniny; melatonina m. in. poprawia sen, działa antydepresyjnie, wspiera regenerację komórek
• Aktywacja neurotransmiterów, co prowadzi do polepszenia przekazu impulsów nerwowych

Terapia polem elektromagnetycznym, taka jaką można optymalnie przeprowadzić BEMER - em, stanowi kompleksową metodę terapeutyczną, która nie tylko poprawia ukrwienie i zaopatrzenie w tlen mięśniówki oraz tkanki nerwowej, lecz również przyczynia się do regulacji przemiany materii komórek w całym organizmie.

Ponadto zalecamy, obok racjonalnego odżywiania i zmniejszania indywidualnych czynników ryzyka, kilka biologicznych terapii uzupełniających, jak:

• Ortomolekularnie aplikowane życiowo ważne witaminy, substancje mineralne i odzywki, jak i elementy śladowe
• Regeneracja bakteryjnej flory jelitowej, celem aktywacji ważnej, współdziałającej z jelitami, limfatycznej części systemu immunologicznego
• Wyjaśnienie i wyłączenie ew. obciążenia metalami ciężkimi, szczególnie rtęcią i innymi składnikami amalganowymi
• Terapia enzymowa w wysokich dawkach
• Homeopatia klasyczna